Legenda Mare Dambiensis (Morza Dąbskiego) narodziła się w latach 1949-1950 w środowisku żeglarzy akademickich Szczecina. Wtedy to z przyczyn politycznych wprowadzono ograniczenia w uprawianiu żeglarstwa. Dla mieszkańców Szczecina, zwłaszcza młodych studentów uczących się żeglarstwa, Dąbie było ostatnią enklawą wolności w stalinowskim świecie. Po przejściu magicznej linii czasu, można było żeglować do Ziemi Umbriagi, Morza Sargassowego, Parvo Mare, Ptasiej Wyspy, Meduzostanu, Svante, Przylądka Czterech Szkieletów, Przylądka Białego Słonia (PBS), spotykając po drodze wrak Usambary, Trójkąt Bermudzki i stonogę.
Twórcą współczesnej wersji mapy jest szczeciński żeglarz i kajakarz Piotr Owczarski, a szatę graficzną mapy wykonała Katarzyna Pawlikowska. Powstała w roku 2011 w oparciu o szkic zamieszczony w kronice szczecińskiego oddziału Akademickiego Związku Morskiego z roku 1949, także korespondencję z żeglarzami pionierami oraz ich relacje ustne. Została stworzona w wersji łacińskiej i polskiej i opublikowano w „Leksykonie żeglarstwa i sportów wodnych Pomorza Zachodniego” wydanym w Szczecinie pod redakcją Piotra Owczarskiego. Od 2019 roku mapę Mare Dambiensis można oglądać na kolorowej mozaice o powierzchni 15 m kw. umieszczonej na Bulwarach Szczecińskich
