Sadzenie drzew, szczególnie dębów poświęconych określonym wydarzeniom lub osobom było w XIX i na początku XX w. powszechną praktyką. Nie zawsze cieszyły się one uznaniem społecznym. W „Dzienniku Kujawskim” z 13 lipca 1895 r. czytamy: W różnych miejscowościach Niemiec zasadzono na cześć Bismarcka dęby, zwane po niemiecku „Bismarckeichen”. Znaczna część ludności niemieckiej powzięła odrazę do tych dębów, dlatego w licznych miastach uszkodzono młode drzewka. Bismarkowsko-patryotyczny magistrat w Golnowie [Goleniów] na Pomorzu przeznaczył 300 marek na wykrycie winowajcy, który śmiał ściąć dąbek, zasadzony na cześć Bismarcka. Podobno zgłosiło się kilku łobuzów, posądzając się o to przewinienie. Chodziło o to, aby wziąć 300 marek, a chociażby się za to odsiedziało z pół roku więzienia – co to szkodzi.
Obecny park im. I. Paderewskiego na przełomie XIX i XX w. W tym parku posadzono dęby Bismarcka. (Kartka pocztowa.)